McDonald's - informacja na opakowaniach

Rzecz niebywała – McDonald’s pozwany w Rosji z powodu naruszenia praw konsumenta do pełnej informacji o składnikach produktu.

Zatem udałam się do McDonald’s po shake’a. Kubek – opakowanie oznakowane jest logiem, 3 hasłami reklamowymi, oznaczeniem pojemności, informacyjnymi znakami graficznymi (dla mnie niezrozumiałymi), znakiem graficznym zachęcającym do wyrzucenia opakowania do kosza (przynajmniej ja to tak rozumiem), zastrzeżeniem znaku towarowego.

Surowe regulacje nakładające obowiązki podawania szczegółowych informacji o produkcie, jego składzie dotyczą jedynie opakowanych środków spożywczych. Wynikają one z Ustawy o jakości handlowej produktów rolno – spożywczych, Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie znakowania środków spożywczych.

Za spożywczy środek opakowany uważa się, zgodnie z Ustawą o bezpieczeństwie żywności i żywienia, określoną ilość środka spożywczego przeznaczoną w takiej postaci dla konsumenta finalnego lub do zakładu żywienia zbiorowego, umieszczoną w opakowaniu, przed oferowaniem konsumentowi lub do zakładu żywienia zbiorowego, w taki sposób, że zmiana zawartości jest niemożliwa bez otwarcia lub zmiany tego opakowania, bez względu na to, czy opakowanie obejmuje cały środek spożywczy lub jego część.

Dla pozostałych produktów brakuje w przepisach szczegółowych wymagań co do oznaczeń zawartości. Chociaż do takich oznaczeń powinna mobilizować Ustawa o ogólnym bezpieczeństwie produktów, w której zgodnie z art 4

1. Produktem bezpiecznym jest produkt, który w zwykłych lub w innych, dających się w sposób uzasadniony przewidzieć, warunkach jego używania, z uwzględnieniem czasu korzystania z produktu, a także, w zależności od rodzaju produktu, sposobu uruchomienia oraz wymogów instalacji i konserwacji, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony zdrowia i życia ludzkiego.

2. Przy ocenie bezpieczeństwa produktu uwzględnia się:

1) cechy produktu, w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu i uruchomienia, a także – biorąc pod uwagę rodzaj produktu – instrukcję instalacji i konserwacji;

2) oddziaływanie na inne produkty, jeżeli można w sposób uzasadniony przewidzieć, że będzie używany łącznie z innymi produktami;

3) wygląd produktu, jego oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące jego użytkowania i postępowania z produktem zużytym oraz wszelkie inne udostępniane konsumentowi wskazówki lub informacje dotyczące produktu;

4) kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z używaniem produktu, w szczególności dzieci i osoby starsze.

Dla oceny bezpieczeństwa produktu, z punktu widzenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę wyrządzoną przez produkt, będą miały zastosowanie definicja produktu niebezpiecznego z paragrafu 3 artykułu 449.1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którą

Niebezpieczny jest produkt nie zapewniający bezpieczeństwa, jakiego można oczekiwać, uwzględniając normalne użycie produktu. O tym, czy produkt jest bezpieczny, decydują okoliczności z chwili wprowadzenia go do obrotu, a zwłaszcza sposób zaprezentowania go na rynku oraz podane konsumentowi informacje o właściwościach produktu. Produkt nie może być uznany za nie zapewniający bezpieczeństwa tylko dlatego, że później wprowadzono do obrotu podobny produkt ulepszony.

Podsumowując – nie dowiemy się jaki skład mają produkty sprzedawane w budkach, barach, fast-foodach. Przynajmniej dopóty dopóki nie wyrządzą nam szkody.

Photo credit: thbl / Foter.com / CC BY-NC