OCENA RYZYKA

kosemtyczka.jpg

Kosmetyczka, kosmetolog, lekarz medycyny estetycznej – zakres uprawnień

Zainspirowana tekstem Pani Mecenas Katarzyny Przyborowskiej  „Kosmetyczka czy lekarz – kto może wstrzykiwać botoks?”  z bloga www.medyczneprawo.pl zamieszczam informacje dotyczące zakresu uprawnień kosmetyczek i kosmetologów oraz informacje o tzw medycynie estetycznej

Kosmetyczka – technik usług kosmetycznych, zakres kształcenia i kompetencji wskazany jest w  Rozporządzenie MEN  z dnia 07.02.2012 w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik usług kosmetycznych powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1) przeprowadzania diagnozy kosmetycznej;
2) wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych i upiększających;
3) udzielania porad kosmetycznych;
4) organizowania i prowadzenia gabinetu kosmetycznego.

Kosmetolog –   kwalifikacje do wykonywania tego zawodu zdobywa się w toku kształcenia na studiach wyższych pierwszego i drugiego stopnia na kierunku kosmetologia. Absolwenci ww. studiów odbywali kształcenie w oparciu o standardy kształcenia dla tego kierunku określone w załączniku nr 58 do rozporządzenia ministra nauki i szkolnictwa wyższego z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie standardów kształcenia dla poszczególnych kierunków oraz poziomów kształcenia, a także trybu tworzenia i warunków, jakie musi spełniać uczelnia, by prowadzić studia miedzykierunkowe oraz makrokierunki .Zgodnie z ww. rozporządzeniem absolwent studiów wyższych pierwszego stopnia kierunku kosmetologia powinien posiadać umiejętności posługiwania się wiedzą ogólną z zakresu nauk o zdrowiu oraz wiedzą szczegółową z zakresu kosmetologii. Ponadto absolwent ten powinien umieć m.in.: planować rodzaj zabiegu kosmetycznego i stosować kosmetyki zgodnie z rozpoznaniem, wykonywać zabiegi kosmetyczne, pielęgnacyjne i upiększające, z uwzględnieniem wskazań i przeciwwskazań, a także prawidłowo odczytywać skład kosmetyku i ustalać jego zastosowania, jak również ściśle współpracować z lekarzem dermatologiem w zakresie pielęgnacji skóry zmienionej chorobowo oraz organizować i prowadzić gabinet kosmetyczny. Natomiast absolwent studiów wyższych drugiego stopnia powinien posiadać umiejętności posługiwania się zaawansowaną wiedzą ogólną z zakresu nauk o zdrowiu oraz wiedzą szczegółową z zakresu kosmetologii. Ponadto powinien być przygotowany m.in. do: planowania zabiegu kosmetycznego i stosowania kosmetyku zgodnie z rozpoznaniem, wykonywania zabiegów kosmetycznych, pielęgnacyjnych i upiększających, z uwzględnieniem wskazań i przeciwwskazań, odczytania składu kosmetyku i ustalenia jego zastosowania, jak również powinien być przygotowany do ścisłej współpracy z lekarzem dermatologiem w zakresie pielęgnacji skóry zmienionej chorobowo, zorganizowania i prowadzenia gabinetu kosmetycznego, oceny jakości surowców i preparatów kosmetycznych oraz współdziałania w procesie rejestracji kosmetyków, współpracy z firmami produkującymi preparaty kosmetyczne (pielęgnacyjne i profesjonalne), współpracy z lekarzem w zakresie zleconych zabiegów, kierowania zespołami kosmetologów oraz nadzorowania przebiegu stosowania kosmetyków i technik kosmetycznych. Kosmetolog nie jest uprawniony do wykonywania świadczeń medycznych

 

  Lekarz medycyny estetycznej  – osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza. Medycyna estetyczna nie jest specjalizacją lekarską. Nie znajduje się na spisie specjalizacji w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów. Jak podaje Portal Zdrowia  „Zarówno w Polsce, jak i na świecie nie istnieje specjalizacja o nazwie „medycyna estetyczna”. Medycyną estetyczną interesują się lekarze różnych specjalności. Są wśród nich chirurdzy, dermatolodzy, endokrynolodzy ale też interniści i lekarze rodzinni. Lekarzem zajmującym się medycyną estetyczną może zostać każdy kto posiada wykształcenie medyczne. Pierwszym krokiem  mającym na celu uporządkowanie tego nieuregulowanego rynku usług było utworzenie  w 2002 roku dwuletniej (a od 2010 roku trzyletniej) Podyplomowej Szkoły Medycyny Estetycznej”  Cały artykuł tutaj

Rozgraniczenie wydaje się istotne zarówno dla underwriterów podejmujący decyzję o ubezpieczeniu takich osób jak i dla likwidatorów, którzy będa musieli przesądzić ewentualną odpowiedzialność cywilną za powstałą szkodę

Photo credit: stevendepolo / Foter / Creative Commons Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)

 

 

 

 

 

 

 

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaKosmetyczka, kosmetolog, lekarz medycyny estetycznej – zakres uprawnień
Kumulacja-polis-ikona.jpg

Bezimienne obejmowanie ubezpieczeniem OC – ryzyko kumulacji sum gwarancyjnych

Do umowy  ubezpieczenia OC nie mają zastosowania zapisy art 824(1) par 2 Kodeksu cywilnego  – Jeżeli ten sam przedmiot ubezpieczenia w tym samym czasie jest ubezpieczony od tego samego ryzyka u dwóch lub więcej ubezpieczycieli na sumy, które łącznie przewyższają jego wartość ubezpieczeniową, ubezpieczający nie może żądać świadczenia przenoszącego wysokość szkody. Między ubezpieczycielami każdy z nich odpowiada w takim stosunku, w jakim przyjęta przez niego suma ubezpieczenia pozostaje do łącznych sum wynikających z podwójnego lub wielokrotnego ubezpieczenia.

Dla Ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej rodzi to ryzyko kumulacji umów ubezpieczenia OC, a tym samym ryzyko kumulacji sum gwarancyjnych. Może mieć to miejsce głównie  w branży budowlanej, usługowej, produkcyjnej.

Kumulacja polis (2)

 

Kumulacja polis dla poszkodowanego oznacza komfortową sytuację. W przypadku gdy szkoda nie będzie mogła byc zaspokojona z jednej polisy ze względu na wyczerpanie limitu, poszkodowany będzie mógł skorzystać z kolejnych.

Jednak Ubezpieczycieli powinni wystrzegać się :

a) ubezpieczenia  całej działalności Ubezpieczonego, a w dalszej kolejności ubezpieczenia pojedynczych kontraktów  (uniknąć ryzyka kumulacji można poprzez wyłączenie w umowie generalnej szkód związanych z realizacją konkretnego kontraktu na który aranżowana jest odrębna polisa)

b) ubezpieczania pojedynczych kontraktów bez sprawdzenia czy ubezpieczeniem nie jest objęta w odrębnej polisie cała działalność Ubezpieczonego

b) obejmowania bezimiennego podwykonawców z wysokimi limitami

Photo credit: Ardonik / Foter / Creative Commons Attribution-ShareAlike 2.0 Generic (CC BY-SA 2.0)

read more
Maria Tomaszewska -PestkaBezimienne obejmowanie ubezpieczeniem OC – ryzyko kumulacji sum gwarancyjnych
Wypadki-przy-pracy.jpg

Liczba wypadków przy pracy w 2013

Główny Urząd Statystyczny, Departament Badań Demograficznych i Rynku Pracy opublikował raport na temat  wypadków przy pracy w 2013 roku. Liczba wypadków przy pracy spada. Co nie oznacza spadku ryzyka roszczeń związanych z odpowiedzialnością cywilną pracodawcy ze względu na rosnące roszczenia w szkodach osobowych. Nadal ryzyko OC pracodawcy pozostaje bardzo poważnym ryzykiem w branży przemysłowej i budownictwie. Jeżeli nie najpoważniejszym.

[table id=101 /] [table id=102 /]

 

 

Dla właściwej interpretacji powyższych danych należy uwzględnić, że podawana liczba wypadków dotyczy szerokiego kręgu osób, nie tylko pracowników w obiegowym znaczeniu.  Liczba wypadków dotyczy następujących osób:

1) osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy (tj. umowy o pracę, powołania, wyboru lub mianowania)łącznie z sezonowymi i zatrudnionymi dorywczo;

2) pracodawców i pracujących na własny rachunek:

a) właścicieli i współwłaścicieli (łącznie z pomagającymi członkami ich rodzin) jednostek prowadzących działalność gospodarczą (z wyłączeniem wspólników spółek, którzy nie pracują w spółce),

b) osoby pracujące na własny rachunek, np. osoby wykonujące wolne zawody;

3) agentów pracujących na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach zlecenia (łącznie z pomagającymi członkami ich rodzin oraz osobami zatrudnionymi przez agentów);

4) osób wykonujące pracę nakładczą;

5) członków spółdzielni produkcji rolniczej i członków spółdzielni kółek rolniczych;

6) duchownych pełniących obowiązki duszpasterskie.

Próbując zatem wysnuć wnioski na temat ryzyka odpowiedzialności cywilnej w poszczególnych sektorach należy wziąć pod uwagę, że w liczbie podawanych wypadków znajdują się wypadki , z których roszczenia cywilnoprawne nie mogą być zgłoszone (np. wypadek jednoosobowego przedsiębiorcy nie może być zgłoszony do jego  ubezpieczyciela OC)

Definicja wypadku przy pracy, przyjętej dla gromadzenia danych statystycznych jest zbieżna z definicją z Ustawy  z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Cały raport na stronie www.portaloc.pl/raporty i rejestry

Photo credit: Foter / Creative Commons Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)

read more
Maria Tomaszewska -PestkaLiczba wypadków przy pracy w 2013
Mlecz.jpg

II transza deregulacji – Sejm uchwalił ustawę

Na posiedzeniu 04 .04.2014 Sejm uchwalił Ustawę o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych.  Obecnie zostanie przekazana do Senatu. Pełen tekst uchwalonej Ustawy do pobrania tutaj. Ścieżkę legislacji można obserwować na stronie Sejmu;.

Ustawa dotyczy następujących zawodów lub rodzajów działalności:

1) architektów

2) inżynierów budownictwa

3) przedsiębiorców prowadzących usługowo księgi rachunkowe

4) doradców podatkowych

5) osób wykonujących badania techniczne pojazdu

6) pilotów motolotni

7) skoczków spadochronowych

8) mechaników poświadczenia obsługi statków powietrznych

9) mechaników lotniczych  obsługi technicznej

10) urbanistów

11) maszynistów i innych pracowników zatrudnionych na stanowiskach związanych z ruchem kolejowym

12) agentów ubezpieczeniowych

13) brokerów ubezpieczeniowych

14) aktuariuszy

13) osoby wykonujące prace podwodne

14) agentów celnych

15) biegłych rewidentów

16) osoby obsługujące gry hazardowe

17) rzeczoznawców budowlanych

18) księgowych

 

 

 

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaII transza deregulacji – Sejm uchwalił ustawę
Zapowiedź-wyników-OC-21.png

Wyniki rynku w ubezpieczeniach OC 2009-2013

Zapowiedź wyników OC (2)

 

————————————————————————————————————-

[table id=95 /] [table id=94 /] [table id=97 /]

 

Uwaga: Dane za 2013 są danymi przed audytem Ubezpieczycieli i tym samym mogą ulec zmianie. Dla przykładu Wynik techniczny dla grupy 13 za 2012 rok wg danych prezentowanych w 2012 roku wynosił 6 527 tys zł, a wg danych prezentowanych w 2013 roku wynosił 7 929 zł

 

 

 

 

 

 

 

 

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaWyniki rynku w ubezpieczeniach OC 2009-2013
Wypadki-kolejowe.jpg

Wypadki kolejowe – raporty na temat liczby i rodzajów

Wczoraj prasa opisywała wypadek kolejowy w Stanach Zjednoczonych , w którym pociąg wjechał na schody metra. 30 osób zostało rannych.  Tutaj link do informacji.

Liczbę wypadków kolejowych w Polsce i ich ofiar podają raporty:

I. Raport za III kwartały 2013 Urzędu Transportu Kolejowego Podsumowanie w sprawie bezpieczeństwa transportu kolejowego

II. Raport za 2012 Ministerstwa Spraw Wewnętrznych    o stanie bezpieczeństwa Państwa – 

III. Informacja o wynikach kontroli Naczelnej Izb Kontroli z 6.11.2013 Bezpieczeństwo Ruchu Kolejowego w Polsce

Poniżej  wybrane tabele z Raportu UTK i Raportu MSW. Liczba wypadków kolejowych nie spada. Mniejsza liczba zabitych i rannych w 9 miesiącach 2013 wynika z tego że szczęśliwie nie powtórzyła się  katastrofa z 2012 pod Szczekocinami gdzie zginęło 16 osób, a 57 zostało rannych. Z danych o wypadkach na przejazdach kolejowych też trudno wyciągnąć optymistyczny wniosek.

[table id=98 /] [table id=99 /]

read more
Maria Tomaszewska -PestkaWypadki kolejowe – raporty na temat liczby i rodzajów
Liczba-spraw-o-odszkodowanie.png

Odszkodowania za szkody wyrządzone przez służbę zdrowia – liczba spraw się waha

Ministerstwo Sprawiedliwości  na swoich stronach publikuje statystykę liczby  spraw o odszkodowania kierowanych do Sądów Rejonowych i Okręgowych w latach 2001-2012. Statystyka obejmuje m.in liczbę spraw o  odszkodowania wyrządzone przez służbę zdrowia, jt spraw przeciwko:

  • samodzielnym publicznym zakładom opieki zdrowotnej
  • Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego, w związku ze szkodą zaistniałą w niesamodzielnym publicznym zakładzie służby zdrowia (w tym także przez 01.01.1999)
  • niepublicznym (prywatnym, spółdzielczym) zakładom służby zdrowia (bez względu na ich formę organizacyjną)

Wbrew obiegowej opinii – liczba spraw nie rośnie , ale się waha. Poniżej wykres.

Liczba spraw o odszkodowanie

A tutaj  cała statystyka  spraw o odszkodowania kierowanych do sądów rejonowych i    sądów okręgowych

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaOdszkodowania za szkody wyrządzone przez służbę zdrowia – liczba spraw się waha
zakład-o-zwiększonym-ryzyku.jpg

Zakład o zwiększonym lub dużym ryzyku

 Art 324 Ustawy  Prawo ochrony środowiska wprowadza  regulację, zgodnie z którą zakład o zwiększonym lub dużym ryzyku odpowiada  za szkody spowodowane oddziaływaniem na środowisko zgodnie z  art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego, niezależnie od tego, czy zakład ten jest wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody.

To korzystna  regulacja dla poszkodowanego. Pozwala uniknąć sporu czy zakład ten jest wprawiany w ruch za pomocą siły przyrody. Tym samym prowadzi do uniknięcia sporu czy szkoda ma być rozstrzygana w oparciu o zasadę winy czy ryzyka.

Zakładem, zgodnie z definicją z punktu 48 art 3 Ustawy Prawo ochrony środowiska,  jest  jedna lub kilka instalacji wraz z terenem, do którego prowadzący instalacje posiada tytuł prawny, oraz znajdującymi się na nim urządzeniami. Zakład kwalifikuje się jako zakład o zwiększonym lub  dużym ryzyku w zależności od rodzaju, kategorii i ilości substancji niebezpiecznej znajdującej się w zakładzie (art 248 Ustawy Prawo ochrony środowiska). Od 15 lutego 2014 obowiązuje nowe Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 10.10.2013 w sprawie rodzajów i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej.

Zakład o zwiększonym lub dużym ryzyku ma obowiązek :

  • zgłoszenia zakładu właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej (powiatowemu dla zakładów o zwiększonym ryzyku, wojewódzkiemu dla zakładów o dużym ryzyku),
  • • sporządzenia programu zapobiegania poważnym awariom
  • • opracowania i wdrożenie systemu bezpieczeństwa
  • • opracowania raportu o bezpieczeństwie
  • • opracowania wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego

Ani Państwowa Straż Pożarna ani GIOŚ nie publikują rejestrów zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku. Na stronie Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska można znaleźć takie  przykładowe rejestry  dla zakładów z województwa wielkopolskiego  – o zwiększonym  i dużym ryzyku. Są one jednak aktualne na 30.12.2008.

read more
Maria Tomaszewska -PestkaZakład o zwiększonym lub dużym ryzyku