maj 2014

Wszystkie posty od maj 2014

10-powodów.jpg

10 powodów dla których ubezpieczenia OC są ważne

10 powodów dlaczego ubezpieczenia OC są ważne czyli 10 argumentów żeby przekonać Klienta do kupienia ubezpieczenia OC.

I. Każdy może pozwać każdego , a obrona przed roszczeniem jest trudna i kosztuje

II. Wysokość zasądzanych odszkodowań wzrasta

III. Niezbadane są wyroki sądów

IV. Mała działalność może wyrządzić dużą szkodę

V. Scenariusze szkód bywają nieprzewidywalne i przerażające

VI. Nie można wykluczyć sporu przed obcym sądem i w oparciu o obce prawo

VII. Obowiązuje solidarna odpowiedzialność sprawców szkód

VIII. Można ponosić odpowiedzialność za szkodę mimo braku winy

IX. Powierzenie czynności innemu podmiotowi tyko czasem zwalnia od odpowiedzialności

X. Nie jest miło kiedy nie ma pieniędzy na wypłatę należnego odszkodowania

Rozwinięcie każdego z punktów kolejnych tygodniach

Pełen tekst ukazał się w newsletterze SKOK Ubezpieczenia Piątek z Brodą

 

Piątek z Brodą

read more
Maria Tomaszewska -Pestka10 powodów dla których ubezpieczenia OC są ważne
Póżne-zgłoszenie-szkody.jpg

Późne zgłoszenie szkody przez Ubezpieczonego

Ubezpieczyciel nie może sankcjonować Poszkodowanego  z powodu późnego zgłoszenia szkody przez Ubezpieczonego (patrz:  Zarzuty ubezpieczyciela wobec poszkodowanego)

Jeżeli jednak Ubezpieczony zaspokoił roszczenie może żądać zwrotu wypłaconego odszkodowania od Ubezpieczyciela. Obowiązek  zgłoszenia wypadku w określonym terminie  musi wynikać z OWU  lub umowy ubezpieczenia (art 818 par 1 Kodeksu cywilnego) . W przypadku zbyt późnego zgłoszenia wypadku przez Ubezpieczonego, Ubezpieczyciel może zastosować wobec  niego  art 818 par 3  k.c. –  w razie naruszenia z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa obowiązku zgłoszenia wypadku, Ubezpieczyciel może odpowiednio zmniejszyć świadczenie, jeżeli naruszenie przyczyniło się do zwiększenia szkody lub uniemożliwiło Ubezpieczycielowi ustalenie okoliczności i skutków wypadku.

Poniżej wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z 05.12.2013 VI Ga 245/13 , w którym Sąd I i II instancji wskazują, że  sankcjonowanie Ubezpieczonego za późne zgłoszenie wypadku nie może mieć miejsca jeżeli Ubezpieczony współpracował z Ubezpieczycielem po zgłoszeniu wypadku , a Ubezpieczyciel nie podjął wszystkich czynności do ustalenia okoliczności szkody i rozmiarów szkody.

Szkoda polegała na zerwaniu kabla energetycznego przez Ubezpieczonego. Ubezpieczony, ze względów bezpieczeństwa, zlecił natychmiastową naprawę firmie specjalistycznej. Po 21 dniach zgłosił wypadek Ubezpieczycielowi. Ubezpieczyciel jednak odmówił wypłaty odszkodowania ze względu na późne zgłoszenie wypadku, twierdząc że uniemożliwiło to Ubezpieczycielowi zweryfikowanie okoliczności powstania szkody.

W pierwszej instancji wygrał Ubezpieczony. Apelację złożył Ubezpieczyciel, jednak sąd II instancji apelację odrzucił. Sąd wskazywał, że :

a) ciężar udowodnienia winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa z art 818 par 3 należy do Ubezpieczyciela, a w przedmiotowej sprawie taki dowód nie został przez Ubezpieczyciela wykazany

b) analiza przebiegu tegoż postępowania likwidacyjnego nie dawała jakichkolwiek podstaw czynienia zarzutu powodowi,
iż nie współdziałał on z Ubezpieczycielem w ustalaniu okoliczności i wysokości szkody  Przeciwnie; na każde kolejne żądanie Ubezpieczyciela powód dostarczał mu stosowne dokumenty, w tym kosztorys, sporządzony przez podmiot trzeci, który naprawiał uszkodzony kabel. Na tym etapie postępowania Ubezpieczyciel nie kwestionował rzetelności tych dokumentów, a swą decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania ograniczył do zarzutu nieterminowego zgłoszenia zdarzenia oraz braku dokumentacji zdjęciowej z miejsca zdarzenia, co jego zdaniem uniemożliwiło mu weryfikacją zgłoszonego roszczenia

c) jeżeli to Ubezpieczyciel na etapie likwidacji szkody nie przedsięwziął z należytą starannością czynności wyjaśniających, nie może odsyłać na tej podstawie poszkodowanego na drogę procesu sądowego, zasłaniając się treścią art. 6 kc

Cały wyrok tutaj

 

Photo credit: Andrew Morrell Photography / Foter / Creative Commons Attribution-NoDerivs 2.0 Generic (CC BY-ND 2.0)

 

 

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaPóźne zgłoszenie szkody przez Ubezpieczonego
OC-pracownika-za-mienie-powierzone.jpg

OC pracownika za mienie powierzone – niezależna od winy

 Zgodnie z art 124 Kodeksu pracy, pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

1) pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,

2)  narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

 Od odpowiedzialności  wskazanej powyżej  pracownik może się uwolnić, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia.

Jest to regulacja specjalna w stosunku do regulacji odpowiedzialności cywilnej pracownika  za szkodę wyrządzoną pracodawcy (art 114 i nast k.p.) . W regulacji  ogólnej niezbędną przesłanką jest wykazania winy pracownikowi przez pracodawcę . W regulacji odpowiedzialności za mienie powierzone z obowiązkiem zwrotu lub wyliczenia , wina nie musi zostać wykazana. Aby uwolnić się od odpowiedzialności pracownik musi udowodnić, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych.

Zajrzyj także : Ograniczona odpowiedzialność pracownika

Tutaj wyrok  Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 16.01.2014 VIII Pa 140_13 w sprawie o odszkodowanie wytoczone przez pracodawcę wobec pracownika i fragment uzasadnienia:

odpowiedzialność materialna za mienie powierzone z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się jest odmiennym reżimem odpowiedzialności pracowniczej. Podstawową przesłanką omawianej odpowiedzialności jest prawidłowe powierzenie mienia do zwrotu lub do wyliczenia się. Kolejną przesłanką jest powstanie szkody w powierzonym mieniu. Dopiero w chwili wystąpienia szkody, pracownik może zostać pociągnięty do odpowiedzialności z art. 124 k.p., o ile nie udowodni, że szkoda nastąpiła z przyczyn od niego niezależnych. Jeżeli natomiast pracownik nie może tego udowodnić, a pracodawca wykaże fakt zaistnienia szkody w mieniu prawidłowo powierzonym, oraz że stworzono pracownikowi warunki umożliwiające mu zabezpieczenia mienia, przyjmuje się, że szkoda nastąpiła z winy pracownika i w związku przyczynowym z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków pracowniczych. Przy mieniu powierzonym pracodawca nie ma więc obowiązku udowodnienia winy pracownika, wystarczy wykazanie szkody. Z faktu bowiem, że mienie zostało prawidłowo powierzone, wynika, że ujawnione w nim braki są następstwem zaniedbań pracownika.(…)”

Photo credit: Sean MacEntee / Foter / Creative Commons Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)

read more
Maria Tomaszewska -PestkaOC pracownika za mienie powierzone – niezależna od winy
Rowerzysta.jpg

OC rowerzysty – zasady ruchu

Zasady ruchu rowerzystów reguluje Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym..

Poniżej kilka najistotniejszych zasad mających znaczenia dla OC rowerzysty w przypadku   kolizji z innym pojazdem  lub potrącenia pieszego:

Zasady dotyczące kierującego rowerem:

1) Kierujący rowerem  obowiązany poruszać się po poboczu, chyba że nie nadaje się ono do jazdy lub ruch pojazdu utrudniałby ruch pieszych. Na skrzyżowaniu i bezpośrednio przed nim kierujący rowerem  może poruszać się środkiem pasa ruchu, jeśli pas ten umożliwia opuszczenie skrzyżowania w więcej niż jednym kierunku, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 1. (poniżej punkt 3) (art 16 UPoRD)

2) Kierującemu rowerem zabrania się jazdy po chodniku (art 26 UpoRD)

3) Kierujący rowerem jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów lub pasa ruchu dla rowerów, jeśli są one wyznaczone dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić. Kierujący rowerem, korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym (art 33 ust 1 UPoRD)

4) Kierujący rowerem może wyprzedzać inne niż rower powoli jadące pojazdy z ich prawej strony (art 24 UPoRD)

5) Dziecko w wieku do 7 lat może być przewożone na rowerze, pod warunkiem że jest ono umieszczone na dodatkowym siodełku zapewniającym bezpieczną jazdę (art 33 ust 3 UPoRD)

6) Zabrania się  kierowania pojazdem  w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu (art 45 UPoRD)

7) Dopuszcza się wyjątkowo jazdę po jezdni kierującego rowerem obok innego roweru lub motoroweru, jeżeli nie utrudnia to poruszania się innym uczestnikom ruchu albo w inny sposób nie zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego (art33  ust 3a UPoRD)

Zasady kierującego  innym pojazdem wobec rowerzysty:

1) Kierujący pojazdem w razie wyprzedzania roweru jest zobowiązany zachować  odstęp  nie  mniejszy niż 1 m (art 24 UPoRD)

2)  Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejazdu dla rowerzystów, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa rowerowi znajdującemu się na przejeździe.  Kierujący pojazdem, który skręca w drogę poprzeczną, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa rowerzyście jadącemu na wprost po jezdni, pasie ruchu dla rowerów, drodze dla rowerów lub innej części drogi, którą zamierza opuścić. Kierujący pojazdem, przejeżdżając przez drogę dla rowerów poza jezdnią, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa rowerowi.(art 27 UPoRD)

 Zasady dotyczące pieszego wobec kierujących rowerem:

1)  Korzystanie przez pieszego z drogi dla rowerów jest dozwolone tylko w razie braku chodnika lub pobocza albo niemożności korzystania z nich. Pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej drogi, jest obowiązany ustąpić miejsca rowerowi.  Przepisu tego  nie stosuje się w strefie zamieszkania. W strefie tej pieszy korzysta z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem. (art 11 UPoRD)

 

 

 

 

Photo credit: ginnerobot / Foter / Creative Commons Attribution-ShareAlike 2.0 Generic (CC BY-SA 2.0)

read more
Maria Tomaszewska -PestkaOC rowerzysty – zasady ruchu
Powódź.png

Powódź – czy można pozwać samorząd?

Media donoszą o pozwach przeciwko samorządom – gminom, powiatom i województwom.  Niektóre sprawy z powodzi z 2010 roku sprawy toczą się do dziś. Oto kilka doniesień z 2010:

z Kędzierzyna

http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/pozwali-samorzad-bo-zalala-ich-powodz,145203.html

z Sandomierza

http://wiadomosci.onet.pl/kielce/ruszyl-proces-z-pozwu-zbiorowego-powodzian/eeeh6

z Piaseczna

http://samorzad.infor.pl/wiadomosci/artykuly/437140,beda_kolejne_pozwy_zbiorowe_poszkodowanych_przez_powodz.html

z Wrocławia

http://www.mmwroclaw.pl/332255/2010/7/24/mieszkancy-kozanowa-przygotowuja-pozew-zbiorowy?category=news

 

Zgodnie z Ustawą z dnia 18 lipca 2001 Prawo Wodne ochrona przed powodzią jest zadaniem organów administracji rządowej i samorządowej. Ochronę ludzi i mienia przed powodzią realizuje się w szczególności przez :

1) kształtowanie zagospodarowania przestrzennego dolin rzecznych lub terenów zalewowych;

2) racjonalne retencjonowanie wód oraz użytkowanie budowli przeciwpowodziowych, a także sterowanie przepływami wód;

3) zapewnienie funkcjonowania systemu ostrzegania przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze oraz hydrosferze;

4) zachowanie, tworzenie i odtwarzanie systemów retencji wód;

5) budowę, rozbudowę i utrzymywanie budowli przeciwpowodziowych;

6) prowadzenie akcji lodołamania. (art 88k Ustawy Prawo Wodne)

Te zadania należą do organów i podmiotów wykonujących funkcje właścicielskie: Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej, Dyrektorów Parków Narodowych , Marszałków Województwa.

Obowiązki ochrony przeciwpowodziowej jednostek samorządu terytorialnego wynikają z ustaw: Ustawy o samorządzie gminnymUstawy o samorządzie powiatowym., Ustawy o samorządzie województwa.

Zgodnie z art. 7 ust Ustawy o samorządzie gminnym jednym z zadań własnych gminy są sprawy obrony przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego. Na postawie art. 31 a tej Ustawy wójt  opracowuje plan operacyjny ochrony przed powodzią oraz ogłasza i odwołuje pogotowie i alarm przeciwpowodziowy. Jeżeli w inny sposób nie można usunąć bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia ludzi lub dla mienia, wójt może zarządzić ewakuację z obszarów bezpośrednio zagrożonych. Przykład gminnego planu  ochrony przeciwpowodziowej jest Plan dla Gminy Wieliszew (żródło:  www.wieliszew.pl)

Zgodnie z art. 4 Ustawy o samorządzie powiatowym powiat wykonuje zadania o charakterze ponadgminnym, w tym w zakresie ochrony przeciwpowodziowej, budowy i utrzymania powiatowego magazynu przeciwpowodziowego, Starosta opracowuje plan operacyjny ochrony przed powodzią oraz ogłasza i odwołuje pogotowie i alarm przeciwpowodziowy.  Jako przykład planu operacyjnego bezpośredniej ochrony przed powodzią można wskazać Plan Starostwa w Lipsku (żrodło:www.powiatlipsko.pl)

Zgodnie z art. 1 ust 1 pkt 9 Ustawy o samorządzie województwa , województwo zajmuje się spawami ochrony przeciwpowodziowej, w szczególności wyposażeniem i utrzymaniem wojewódzkim magazynów przeciwpowodziowych. Jako przykład planu operacyjnego dla województwa można wskazać Plan dla województwa łódzkiego (żródło:  www.lodzkie.eu)

Zgodnie z art. 16 ust 2 Ustawy Prawo wodne właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie od właściciela wody. Jednak, zgodnie z ust 3 tego artykułu, właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi w wyniku nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wody lub właściciela urządzenia wodnego przysługuje odszkodowanie na warunkach określonych w ustawie. Ustawa Prawo Wodne w art. 188 wskazuje, że do naprawienia tej szkody stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. Roszczenie o naprawienie szkody przedawnia się z upływem 2 lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o zalaniu gruntu podczas powodzi.Prawo Wodne

Tutaj Wyrok sądu Okręgowego we Wrocławiu IC 1752_12 z dnia 19.12.2013. Jest to przykład oddalonego powództwa przeciwko Skarbowi Państwa. Jednakże Sąd w uzasadnieniu wskazuje odpowiedzialność Marszałka Województwa.

 

 

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaPowódź – czy można pozwać samorząd?
OWu-AXA.jpg

Warunki ubezpieczenia AXA

Bank OWU na Portalu OC wzbogacił się o Warunki ubezpieczenia  i Klauzule dodatkowe  w ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej AXA TUiR S.A..

Portal OC to jedyne miejsce w sieci, gdzie dostępne są warunki ubezpieczenia OC  AXA TUiR S.A.

Dostępne są na stronie  OC ogólna i OWU wg Ubezpieczyciela 

 

 

 

Photo credit: Moyan_Brenn (back soon, sorry for not commenting) /Foter / Creative Commons Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)

read more
Maria Tomaszewska -PestkaWarunki ubezpieczenia AXA
RASFF-RAPEX.jpg

RASFF i RAPEX

RASFF (Rapid Alert System for Food and Feed) to system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach   obowiązujący we wszystkich krajach Unii. System ten obejmuje również Norwegię, Lichtenstein i Islandię.
System RASFF został powołany w 2002 roku na mocy rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa
Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (art. 50).

RASFF stanowi narzędzie powiadamiania o niebezpieczeństwach dla zdrowia ludzi, pochodzących z żywności lub paszy.   W zależności od stopnia zagrożenia do systemu RASFF może być bowiem przekazywane:

  1.  powiadomienie o zagrożeniu (alert notification), które wymaga, lub może wymagać natychmiastowego działania, także w innym państwie członkowskim sieci RASFF,
  2.  powiadomienie informacyjne (information notification) czyli powiadomienie o zagrożeniu, które nie wymaga natychmiastowego działania w innym państwie członkowskim sieci (stosowane tu może być „powiadomienie informacyjne w celu podjęcia działań następczych”
  3. lub „powiadomienie informacyjne w celu zwrócenia uwagi”),
  4.  powiadomienie o odrzuceniu na granicy (border rejection notification) dotyczące żywności i pasz, które na granicy UE zostały uznane za stanowiące zagrożenie dla zdrowia konsumentów,
  5. powiadomienie uzupełniające (follow‑up notification) zawierające dodatkowe informacje mające związek z pierwotnym6 powiadomieniem

Strona główna RASFF  http://ec.europa.eu/food/food/rapidalert/index_en.htm

Baza powiadomień RASFF https://webgate.ec.europa.eu/rasff-window/portal/

Raport RASFF za 2013 do pobrania tutaj

 

RAPEX  to system ostrzegania na temat produktów nieżywnościowych mogących stanowić zagrożenie dla konsumentów. Działa  na obszarze  Unii Europejskiej. Pdstawę prawną funkcjonowania systemu stanowi Dyrektywa 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów.

Strona główna RAPEX i raporty tygodniowe http://ec.europa.eu/consumers/safety/rapex/alerts/main/index.cfm?event=main.listNotifications&CFID=6770548&CFTOKEN=94611610&jsessionid=0900821b9d52a022f877362e316a2b441816

 

Photo credit: Wolfgang Wildner / Foter / Creative Commons Attribution-NoDerivs 2.0 Generic (CC BY-ND 2.0)

 

read more
Maria Tomaszewska -PestkaRASFF i RAPEX
Nieruchomość-wspólna.jpg

Nieruchomość wspólna – odkąd dokąd?

Nieruchomość wspólna to grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust 2 Ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali) .Zarząd nieruchomością wspólną sprawuje wspólnota. Odpowiada za jej utrzymanie i stan techniczny.  Jako przykłady nieruchomości wspólnej można wymienić: schody, windy, dach, ściany nośne, instalacje. Jednak definicja nieruchomości wspólnej nie daje odpowiedzi odkąd  części budynku, urządzenia , instalacje są  wspólną nieruchomością a odkąd są przedmiotem odrębnej własności lokalu.

Aby rozwiązać problem braku sprecyzowania pojęcia nieruchomości wspólnej, wspólnoty mieszkaniowe wprowadzają w regulaminie doprecyzowanie definicji . Doprecyzowanie może tylko  rozgraniczyć elementy na styku tych nieruchomości, tam gdzie tego wymaga praktyka, aby za każdym razem przeprowadzania np. przeglądów czy usuwania awarii nie wracać do rozstrzygania tego problemu, i tak, np wspólnoty doprecyzowują ważną, z praktycznego punktu widzenia kwestię granic instalacji :

  1. instalacja centralnego ogrzewania – od pierwszego zaworu za wymiennikiem w węźle cieplnym do indywidualnego ciepłomierza służącego do pomiaru ciepła w lokalu, a także instalacja w pomieszczeniach wspólnych,
  2. instalacja gazowa – od głównego zaworu w budynku do zaworu na wejściu do kotłowni,
  3. instalacja elektryczna – od złącza do indywidualnych liczników na wejściu do lokalu, tzw. obwody administracyjne – instalacja elektryczna w pomieszczeniach wspólnych wraz z urządzeniami oświetleniowymi umieszczonymi na zewnętrznych ścianach budynku oraz instalacja dzwonkowa,
  4. instalacja wodociągowa, od pierwszego zaworu za wodomierzem głównym w budynku do indywidualnego wodomierza służącego do pomiaru wody zużytej w lokalu, a tak e instalacja w pomieszczeniach wspólnych,
  5. instalacja kanalizacyjna, od pierwszej studzienki rewizyjnej, w tym piony, a także instalacja w pomieszczeniach wspólnych, podłączenia lokali w części znajdującej się poza tymi lokalami i syfony stropowe, z wyłączeniem odcinków służącym poszczególnym lokalom i znajdującym się w obrębie tych lokali, a tak e zewnętrzne i wewnętrzne rury spustowe.

Kwestia co jest nieruchomością wspólną stanowiła przedmiot rozstrzygnięć sądów, i tak:
a) balkon – Uchwała SN z dnia 7 marca 2008 r. III CZP 10/2008, fragment uzasadnienia:
„Elementy architektonicznej konstrukcji balkonu trwale połączone z bryłą budynku, i na ogół usytuowane na zewnątrz w stosunku do przestrzeni wykorzystywanej do wyłącznego zaspokajania potrzeb mieszkaniowych przez osoby zamieszkałe w lokalu, uznać należy za takie części budynku, które nie służą wyłącznie do użytku właściciela lokalu, a w konsekwencji – z mocy art. 3 ust. 2 ustawy – powinny być kwalifikowane jako stanowiące nieruchomość wspólną”
b) instalacja grzewcza – Uchwała SN z dnia 28 sierpnia 1997 r. III CZP 36/97, fragment uzasadnia:
„Instalacja grzewcza (w konkretnym stanie faktycznym instalacja c.o.) jest urządzeniem nie służącym wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Z urządzeń takich korzystają wszyscy właściciele lokali zarówno w ten sposób, że ciepło doprowadzane jest do przedmiotu ich własności, jak i w ten sposób, że ogrzewane są wspólne części budynku. Składnikiem tzw. współwłasności przymusowej są zarówno elementy instalacji znajdujące się poza poszczególnymi lokalami, jak i elementy znajdujące się w wydzielonych lokalach. Ustalenie zatem zakresu uprawnień każdego ze współwłaścicieli musi zostać dokonane z uwzględnieniem przede wszystkim przepisów ustawy o własności lokali, które stanowią lex specialis w stosunku do przepisów kodeksu cywilnego określających sytuację prawną współwłaścicieli.
W pierwszej kolejności należy sięgać do art. 13 ust. 1 omawianej ustawy, z którego wynika, że właściciel lokalu obowiązany jest korzystać z nieruchomości wspólnej w sposób nieutrudniający korzystania z niej przez innych współwłaścicieli. Ocena sposobu korzystania i jego skutków dla pozostałych współwłaścicieli musi zostać dokonana z uwzględnieniem konkretnych okoliczności. W stanie faktycznym, który legł u podstaw powstania rozpatrywanego zagadnienie prawnego, odłączenie lokalu od wspólnej instalacji centralnego ogrzewania i zainstalowanie innego systemu ogrzewania utrudniło innym współwłaścicielom korzystanie z nieruchomości wspólnej, przejawiające się koniecznością ponoszenia zwiększonych opłat za dostarczane ciepło lub też – ewentualnie – koniecznością poniesienia kosztów zainstalowania liczników pobieranej energii cieplnej. Oznacza to, że działania jednego ze współwłaścicieli, polegające na zmianie sposobu ogrzewania jego lokalu, pozostawały poza granicami przysługującego mu prawa. Możliwość ich podjęcia uzależniona była zatem od uzyskania zgody właścicieli pozostałych lokali”

c) Sufit i strop – wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 13 sierpnia 2013 r., sygn. I ACa 484/13, fragment uzasadnienia:
„Sufit w postaci wykończenia, czy oświetlenia służy wyłącznie do użytku właściciela lokalu usytuowanego poniżej. Jednakże płyta podłogowa (stropowa) jako element konstrukcyjny budynku służy do ogólnego użytku i stanowi element za którego stan odpowiedzialności ponosi Wspólnota. W przypadku naruszenia tego elementu lub jego wad oddziaływujących na więcej niż jeden lokal, koszty związane z remontem i konserwacją odpowiedzialność ponosić winna Wspólnota.”

Photo credit: Sam Howzit / Foter / Creative Commons Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)

read more
Maria Tomaszewska -PestkaNieruchomość wspólna – odkąd dokąd?